BaLaDe - Waalwijk

Anna M.

Ok

Harm J.

3 sterren. Alles was te horen, zelfs wat niet gezegd werd.

De zon stond scheef boven BaLaDe in Waalwijk, alsof ze twijfelde of ze vandaag wel wilde opkomen. Het gebouw ademt publieke dienst: een mix van zorg, cultuur en koffie die net niet meer heet genoeg is.

Binnen zat Els op de grond met kleurpotloden, oude tijdschriften en een A4’tje waarop stond: “Vrijheid is een vlek in de marge.” Ze zong mee met Matthias Reim, die via een portable speaker uit een boodschappentas kwam denderen. Volume: standje gehoorbeschadiging. De bastonen deden de planten trillen.

In de hoek zat een man. Dacht dat hij jochem heette, Nette colbert, dikke brillenglazen, rolstoel. Hij keek. Niet met zijn ogen, maar met z’n verwachtingen. Hij had zo’n aura van iemand die te lang had gewacht op iets wat nooit kwam.
Toen begon hij te praten. Niet hard, maar met het zelfvertrouwen van een voice-over die zichzelf belangrijk vindt.

Hij zei dingen als:
“Was het gezellig vannacht?” “Alles kits achter de rits?” “Of moet ik het anders even controleren?”

Niemand lachte, behalve hijzelf. Hij noemde het enthousiasme. Maar het rook naar aandringen. Alsof hij dacht dat flirten iets is wat je kunt blijven herhalen tot iemand bezwijkt uit beleefdheid.

Iemand fluisterde: “Hij zit in een rolstoel, maar geestelijk vooral in een gesloten deur.”

De sfeer sloeg om toen hij zei dat hij zich afgewezen voelde omdat iemand zijn grenzen had gerespecteerd. Een vrouw bij de leestafel verslikte zich in haar Doppio. Een jongere met een pet op riep zacht: “Download dan gewoon Grindr.”

Maar hij hoorde het niet. Of hij deed alsof. Sommige mensen zitten niet in de kast, maar zijn de kast.

Toch, BaLaDe blijft een fascinerende plek. Je kunt er biljarten, breien, zwijgen, breken, opnieuw beginnen. Alles tegelijk. De vloer glanst alsof er net nog een toneelstuk op werd afgelast. De geur van kantine en toekomstdromen in de wachtkamer.

Voor wie van maatschappelijke smeltkroezen houdt, én niet bang is voor een beetje existentiële hitte: kom vooral kijken. En luisteren. Want hier zegt niemand wat hij echt bedoelt, maar je hoort het toch.

– Harm Jansen
(3 sterren. Creatieve chaos. Ongemakkelijke flirts. Matthias Reim. Wat wil je nog meer?)

Ari P.

Oikea monitoimitalo, jossa oli kaikenlaista toimintaa, mm. ajokorttilääkärin vastaanotto.

corrie D.

Moest er zijn voor mijn werk

Laurens O.

Laat me u onderdompelen in een oceaan van verfijnde contemplatie terwijl ik mijn exquise pen laat dansen op het papier, een symfonie van woorden wevend rondom het locale résidentiel complex gelegen te midden van de betoverende, historische wijk Baardwijk.

De façade, een poëtisch voorspel tot het majestueuze domicilium, presenteert zichzelf als een aangename première in dit meesterwerk van architectonische allegorie. Een vestibule die, op het eerste gezicht, als een sonnet van verwachting en elegantie fungeert, verleidt zij die betreden tot een amoureuze dans met de belofte van luxueus wonen.

Echter, bij nadere beschouwing, ontvouwt zich een tragedie van epische proporties. Het gebouw, dat lijkt te knikken naar de tijdloze esthetiek van zijn omgeving, valt uiteen in een symfonie van disharmonie. De architectonische beproevingen, als onopgeloste metaforen, strekken zich uit tot in de weefsel van de lokale cultuur, een dissonantie in het elegante sonnet dat Baardwijk ooit was.

Joris V. H.

Mooi gebouw waar zorg nog echt zorg is De mens staAt voorop

Peter S.

Hele fijne fysiotherapie.

H V.

Ziet er erg netjes uit, sjiek gebouw en appartementen.